over het erf

Het is een wilde rit door de grensstreek. De laatste woensdagavondtocht van dit seizoen voor fietsklup d'Oale Fietse. Nu de zon steeds vroeger van de hemel verdwijnt wordt het steeds lastiger om nog te fietsen in klupverband. Daarom een laatste tocht, een bijzondere. We rijden wel vaker over boerenerven aan de andere kant van de grens, maar deze tocht, met Wouter als routeman, passeerden we er wel heel veel. Tot grote verbazing van een van de boeren, die plots een viertal fietsers over zijn erf ziet rijden, hem vriendelijk groeten en uit het zicht verdwijnen.En niet voor de eerste keer. Ook de passage over de grens is een bijzondere, we nemen deze wel vaker en soms valt er iemand op de grens, echt waar, Dijs is een keer over de grens gestruikeld! Als je de film bekijkt snap je ook waarom.
Of het vanaf nu weer helemaal veilig is om op woensdag de weg op te gaan?

heroes

"We could be heroes, just for one day"

David Bowie zong het, vier diehards van d'OF deden het. Op een van de laatste avonden van ons seizoen er gewoon voor gaan. Ondanks de grijze luchten en de voorspellingen van de buienradar. "Tis niet droog maar het regent ook niet" aldus Henk Ta., routeman, pensionado, wijnbrouwer en mecanicien.
Dezelfde Henk heeft de afgelopen dagen flink zitten te broeden op een mooie route, met zo min mogelijk stoplichten de stad uit. Hij weet het complete bestuur (altijd het goede voorbeeld geven) te verrassen met een onverwachte route door de stad. Ondanks dat het eerst lijkt alsof we een criterium door de stad gaan rijden, schieten we plots door een tunnel en voordat we het weten zijn we buitenaf. Via ingenieuze weggetjes langs prachtige natuurgebieden als het Haaksbergerveen passeren we in Oldenkotte de grens.
De duisternis slaat eerder dan verwacht toe en de meegebrachte verlichting gaat aan. Voor zover dat mogelijk is, uw blogmaster merkt al snel dat het zinloos is om 15 jaar oude oplaadbare batterijen in zijn zoeklicht te stoppen. Die zijn leeg als het echt volslagen duister is. Inmiddels is de snelheid gestegen, de angst voor het donker lijkt toe te slaan en even ziet het eruit als de wilde tocht vorig jaar. Toen kwam de Voorzitter halverwege een lange tocht over de Holterberg er achter dat hij toch jarig was en er een terras vol bezoek zat te wachten. Wat volgde was een ware ploegentijdrit.
Na een heldhaftige vluchtpoging voor de politie (niet iedereen heeft licht) komen we samen in het Kluphuis. Echt heldhaftig was de vluchtpoging niet, de heren in het blauwwitte autootje hadden weinig belangstelling in vier wielrenners zonder fatsoenlijk licht.
Toch drinken we er maar eentje op. Het was een mooie tocht

2 september

Aan de vooravond van een nieuwe woensdagtocht een verslag van een vorige. Het mag, het kan. Vijf fietsers gingen de grens over, tegen de wind in, via een niet nader te herhalen route. Heel bijzonder. De verwarring over de route, door uw blogmaster gezaaid werd keer op keer opgelost door Henk Ta.. Deze pensionado, u ziet, deze klup maakt geen onderscheid, heeft werkelijk duizenden route's en paadjes in zijn hoofd zitten. We gaan hem nog een keer blinddoeken en dan kijken of hij ook thuis komt. Vermoedelijk wel.
Een rondje grensgebied. Plaatsjes als Graes, Ottenstein en meer passeren het blikveld. Dan wordt het duister en nemen we een spurt naar het Kluphuis. Voor een gezond sportdrankje en mooie verhalen.