Het is de dag dat Herman D. opnieuw besluit te kiezen voor d’Oale Fietse inplaats van de post. Een goede keuze die hij later tijdens de tocht, ondanks zijn nieuwe fiets, wel zal moeten bezuren. Het wordt een wilde tocht langs de uitkijktoren van Losser, klooster Bardel en meer. De snelheid ligt hoog, Dijs en Herman produceren de nodige zweetdruppels, maar in hun ogen blijft de lach te zien.
In de stad wordt het mooi. Een opgebroken Singel noopt tot improvisatie. Omrijden, met vermoeide lichamen, of de keuze maken om de kortste weg te nemen. De laatste keuze valt, de fietsen gaan op de schouder en het grote klunen over opgebroken straten begint. Andere weggebruikers ontvangen, geheel ongevraagd, tips hoe de fiets in een situatie als deze te vervoeren. Onder de arm, op het hoofd, hoe dan ook, als ervaren veldrijders slechtten we het obstakel binnen no time.
In het Kluphuis is ingebroken. Een breed grijnzende inbreker heeft vast de glazen klaargezet. Het is Wouter. Hij fietst vandaag niet mee i.v.m. de aanstaande marathon. Het maakt niet uit, de kameraadschap staat voorop. Toch heeft de tocht zijn sporen achter gelaten, het is al vroeg als eenieder naar huis gaat.
