Het waait. Hard. Heel hard. Overal in Nederland vliegen de pannen van het dak maar dat deert de vier diehards van D’OF niet. Na twee bakken sterke koffie banen ze zich een weg tegen de wind in. Hoe hard het ook waait, deze stoere heren laten zich niet kisten. Om en om stoempen ze aan kop. Van tijd tot tijd klinkt er uit het pelotonnetje een verwensing, maar het geeft alleen maar een extra stoot energie.
Het wordt een wapperroute, via een bochtig plattelandsparcours volgen we de wind. Het liefst recht van voren, geen gezeik. Ruggen krommen zich, handen glijden dieper in de beugel, spieren branden en met een grimmige grijns gaat het verder. Ik Haaksbergen neemt Wouter de route over en beloofd een blik op de nieuwe waterzuivering. Het tempo, met de wind in de rug of opzij, gaat omhoog, de versnellingen ratelen naar een zwaarder verzet. Harder en harder, sneller en sneller gaat het. Rammelende kasseienweggetjes worden genomen als een vers geteerd stuk asfalt. De waterzuivering komt niet in beeld. Wel ons Kluphuis. Dan pas dringt door wat de waterzuivering moet inhouden. Het ligt koel in het Kluphuis. Om de hongerige magen te vullen zijn er vanavond Frische Brötchen mit hamburger voor de fietsers.
Ouderwetse gezelligheid in het Kluphuis. Zeker als erelid Sjouk nog even aanschuift om de dag door te nemen. Mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten